The Blue Chevy's (B) Pré-Duvel Blues JH Kabal Puurs (24-05-2024) reporter: Marcel & photo credits: Freddie info band: The Blue Chevy's info club: JH Kabal © Rootsville 2024

Blues Peer is nog maar net voorbij en kijk, daar steekt Duvel Blues de neus al aan het venster. Edoch, alvorens ons een hele dag te vermaken met fijne bluesmuziek, konden we ons, in analogie van de voorgaande jaren, opwarmen aan de pré-soirée die altijd doorgaat in JH Kabal. Dit jaar waren The Blue Chevy’s de uitverkorenen om dit blues weekend in gang te trappen. So let’s go!

Ik heb altijd al een boontje gehad voor deze band. . Deze gasten zijn al lang geen onbekenden meer. Ze hebben vooral tonnen ervaring voor een band dat al meer dan 30 jaar meegaat. Wie dacht dat zompige rock enkel uit de moerassen van Louisiana of Memphis opborrelde, zit wel duidelijk op een verkeerd spoor. Ook de Belgische vettige grond rond Haacht en Werchter is een vruchtbare voedingsbodem voor onversneden Roots-muziek. The Blue Chevy's, is een band die evolueerde van de Rock ‘n Roll naar de Rhythm & Blues met een vleugje Americana en Soul. De band bestaat uit Kris Bries (zang, harmonica), Frederic Martello (lead gitaar), Jean-Luc Cremens (bas), Sven Smekens (gitaar), Kim Vandeweyer (trompet) en Koen Desloovere (sax).

Na meer dan 30 zijn ze nog steeds “alive and kicking’ hou u dus maar vast aan uw bretellen, want het zal kunnen tellen! Rijmen en dichten zonder mijn gat op te lichten begot.

Enkele locals en vooral de vroege vogels van de camping waren aanwezig in het gezellige jeugdhuis. Het maakte echter dat de ruimte aangenaam was gevuld en ik zag dat de drank redelijk goed vloeide.

Rond de klok van negen stapte de band het podium op en joeg ‘Love Like A Wave’ door de muziekinstallatie. Het werd iedereen onmiddellijk duidelijk dat die meer dan 30 jaar ervaring zorgde voor een solied geheel. Verder met ‘North Side Gale’ (een nieuwe song) en ‘Prisoner Of Mighty Mind’. Muzikaal zat alles snor. Kris Bries speelde zich de longen uit het lijf en Frederic Martello strooide met knappe, uitgemeten solo’s. En wat te denken van die blazers? Ach, die blazers, wat een klasse! Ze verheffen het geheel tot een hoger niveau en dat lag al redelijk hoog, wees daar maar zeker van. ‘Shake ‘M’, ‘Cool Me Off’ en ‘Thin Line’, waren de volgende songs in de rij. Alle nummers van eigen hand, wat al op zich een heel knappe prestatie is.

Als entertainer kent Kris Bries zijn gelijke niet. Hij beleeft de muziek die hij speelt en zijn enthousiasme straalt af op het publiek. Rock, blues of swing, we kregen het allemaal op ons op bord met ‘Pick You Up’ met schitterend trompetwerk van Kim Vandeweyer, ‘Caught In The Middle’ en het welgekende ‘My Babe’ van The Fabulous Thunderibirds, dat de eerste set mocht afsluiten. Daverend applaus en iedereen spoedde zich naar de bar want we hadden er zowaar dorst van gekregen.

Deel twee startte nog furieuzer dan het eerste deel want met ‘The Night Calls’ en ‘Never Gone’, kwamen uiteindelijk de eerste dansers de beentjes strekken en dat zouden ze voor de rest van de avond blijven doen. De kwaliteit van de band ging er alvast niet op achteruit, wel integendeel. ‘Met ‘Fun No More’, ‘Lonely People’ en ‘Follow The Moon’ kregen we materiaal van uitstekende kwaliteit te verwerken.

De hele band bleef op hoog niveau spelen en haalde het onderste uit de kan. Kris en Frederik waagden zich al eens in de zaal, kropen op een stoel of een tafel en de show werd meer dan verzorgd, zonder dat de muzikale kwaliteit achteruitging. In sommige songs hoorde je een vleugje Springsteen of Rolling Stones zelfs, zonder echter te willen kopiëren. De mannen knalden verder met ‘Up The Line’, ‘Turn It Back’ en ‘Got That Feeling’. En hier alweer schitterend werk van de blazers.

Sommige zuurpruimen zullen wel beweren dat dit geen echte blues is, maar WTF, als het goed is maakt het mij verdikke niet uit. Het ging zelfs zo ver dat ik zelf de dansvloer opstapte om mijn geweldige dansmove te laten zien. Enfin, geweldig…. Feit is dat de energie die afstraalde van de band aanstekelijk werkte. Bijna aan het einde van deze muzikale rollercoaster met ‘Sitting On A Stone’, een leuke swampblues, gevolgd door ‘Snakes’. En toen kwam het orgelpunt met een fan-tas-ti-sche versie van Nathaniel Rateliff & The Night Sweats : ‘Need Never Get Old’. Amai zeg wauw!!!

Eindpunt van deze wilde rit maar zo had het publiek het niet begrepen en er volgde nog een bisser, en dat werd een eentje van Paul Lamb And The Kingsnakes. Stomend en volle gas gespeeld.

Als opwarmer voor wat zou volgen op Duvel Blues, kon dit tellen. The Blue Chevy’s hebben alweer hun kwaliteit bewezen voor diegenen die er nog mochten aan twijfelen. Ik alvast niet. Wie onbewogen kan blijven tijdens één van hun optredens moet zich dringend laten nakijken mijn gedacht.

Wie dit concert heeft gemist heeft nog een herkansing op 08 juni want dan komen de mannen Mine Blues op stelten zetten en op 13 juli doen ze hetzelfde tijdens Summerfest in Hamme. Geen excuses om dit te missen. Cheers en tot morgen op Duvel Blues!

Marcel